Anasayfa
Dernek Hakkında
İstiklâl Marşımız
Forum
Arşiv
Üyelik
İletişim
Pergelin Yazmaz Sivri Ucu
Partizanın Amentüsü
Kur'an Harfleri Denince Türk Yazısı Anlaşılır
İstiklâl Marşı Arşivi
Pazar Ola
İstiklâl Korosu
İstiklâl Takvimi 1442
Haberler
Tartışmalı Konferanslar
Konuşmalar
Paneller
Basın Toplantıları
Metinler
Mülakâtlar
Saymayan Sayılmaz
Diline Doladığıdır
Türkçeden İslâm'a Giriş
Türk İstanbul
Videolar
Ses Kayıtları
İstiklal Gündemi
EBCED HEVVEZ HUTTİ KELEMEN
Hevvez, hutti, kelemen
Ben bu işe gelemen
Bacaklarım gısacuk
Falakaya giremen
(Türk çocuklarının bir tekerlemesi)
Laura, Laura, Laura
Don’t spit on the floor-a
Use the cuspidor-a
That’s what it is for-a
(Amerikalı çocukların bir tekerlemesi)
Dünya bir şekilden bir başka şekle girerken Türkiye tutulan hesabın ihmale gelmez kalemlerinden biri durumundadır. Kuzey Kıbrıs’la veya Kuzey Irak’la bir alacak-verecek davasına duçar olarak, Afganistan’la veya Arjantin’le emsal gösterme derdine duçar olarak... Dünyanın ve dünya olaylarının Türkiye’yle münasebet halinde bulunduğu kabul edilen bölgelerinde eğer bir mesele doğmuşsa çözümde oynadığı veya oynayacağı rol bakımından bir ülke ve bir devlet olarak Türkiye’nin ikinci sıraya düşürülemeyişi dikkatlerden kaçmamalıdır. Yeri ilk sırada bulunan ülkelerden biri mi Türkiye? Hayır. Dünyanın biçimi konuşulurken Türkiye’nin ne dediğine, ne diyeceğine kulak kabartılıyor mu? Hayır. Yine de Türkiye’nin yok sayılmasıyla birlikte bir tedirginlik kaynağının doğmasından endişe ediliyor. Türkiye’nin adı “güçlü” ülkeler arasında anılmıyor, burası doğru; ama daha doğru bir husus daha var: Türkiye adının “önemsiz” ülkelerle yan yana anılması gerektiğini hiç kimse, Türkiye’ye lânet okuyanlar bile söyleyemiyor. Mustafa Kemal, Aralık 1921’de “Haddimizi bilelim.” demişti. Aradan geçen seksen sene boyunca, haddimizi bilmek ne kelime, mahdutluğuyla maruf bir ülke olarak kumaşımız sıcak suda yıkanmış saf yünlü kumaş gibi öyle bir “çekti” ki Türkiye artık ona biçilen kıyafetle vücudu örtemiyor. Türkiye’ye esvap olur diye tahsis edilen kumaş küçüle küçüle setr-i avret için bile kifayet etmez oldu. Buna rağmen Türkiye’nin mevcudiyetine düşmanlık duyanlar hâlâ rahat bir nefes alabilmiş değil. Türkiye’nin sadece “var” olması yürürlükteki dünya şartlarından en çok faydalanan kesime huzursuzluk veriyor. Bu huzursuzluğa Türkiye’de yaşayan herkesin bir mim koyması gerekiyor.
Kazancını Türkiye’nin kayıplarıyla artıranların bildikleri bir şey var. Onlar Türkiye’nin önemini biliyor. Üstelik onlar Türkiye’nin fark edilen öneminin zengin doğal kaynaklarından gelmediğini de biliyor. Türkiye’nin taşıdığı önem modernliğe ilişkin bir tarih perspektifi dolayısıyladır. Bu önem sebebiyledir ki Türkiye alenen ve fütursuzca zarara uğratılabiliyor, oyuna getiriliyor, haksız muameleye tâbi tutuluyor; ama her nedense Türkiye’yle kurulan münasebetler onun varlığını küçümsemek suretiyle gerçekleştirilemiyor. Türkiye’de söz sahibi unsurların (gerek sermaye çevrelerinin, gerek asker-sivil bürokrat kadroların, gerek medya kuruluşlarının ve gerekse siyaset erbabının) tarih bilinci bakımından acınacak bir durumda bulunmalarına rağmen Dünya Sistemi hiçbir zaman Türkiye’nin dizginlerini gevşek bırakma riskine girmiyor. Türk tarafı neyin ne olduğuna vâkıf değilse bile ‘karşı taraf’ anasının gözü. Karşı taraf Türkiye’nin Türkiye olarak kaldığı müddetçe bu ülkenin bir gün kendisini (Türkiye’nin karşısında yer alan tarafı) can pazarına uğrayacak derecede uğraştıracak bir makam kazanacağını gayet iyi biliyor.
Türkiye’nin yerküre üzerindeki özel anlamı “kökü mazide olan âti” olması sebebiyledir. Dünyada varlığı yüzünden gelecek vâdeden yegâne ülkenin Türkiye olduğunu söyleme durumundayız. Bunu söylemenin bir züğürt tesellisi yerine geçtiği kolaylıkla ifade edilebilir. Yahut Türkiye’ye dünyada “havalı” bir yer tahsis etmeye gayret edenlerin aşağılık duygusundan hız alan boş bir böbürlenmenin kurbanı oldukları dile getirilebilir. Eğer Türkiye’ye üstün bir yer tanımak palavracılık değilse sözü edilen üstünlüğün hangi dayanaklara sahip olduğu meraka değer. Ben hayalperest bir insan değilim. Türklüğün dünyada başat duruma geçeceğinin hayalini kurmuyorum. Dünyanın rezil ve sefil şartlarını alt etmede Türklüğün ve Türkleşmenin bir imkân sunduğunu savunuyorum, o kadar. Böyle yaptığım için Türkiye’nin gerek dünyanın aldığı ve alacağı şekil bakımından ve gerekse insanlığın kurtuluşu bakımından önemini vurguladığım zaman şartların en müşahhas mahiyette olanlarını göz önüne alıyorum. Dünyanın halini net olarak şu şekilde tasvir edebiliriz:
Dünyada yürürlükte olan düzen merkez-çevre (Frenkçe söylersek metropol-peripherie) bağlantısı içinde bir hegemonyayı yansıtır. Bu düzenin tesisine yol açan kapitalizm ABD’de billûrlaşmıştır. Kapitalist ilişkilerin ABD’de billûrlaşmasının başta gelen sebebi dünyanın bu yöresinde feodal geçmişin etkisinden masun bir sermaye gücünün tanzim edici rol oynayışıdır. Eğer yerküreyi ifsat eden hegemonyayı pekiştiren ilişkilerden kurtulmak isteniyorsa yani kapitalizme bir son vermeksizin insanlığın çıkış yolu bulamayacağı inancı hâlâ hayatiyet sahibiyse ikrar edelim ki çıkış yolunun ne kapitalizmin ıslahından, ne de onun yerini (kapitalist ilişkilerin dönüşüme uğraması demek olan ) sosyalizmin almasından geçmediği bir tecrübe sabittir. Geçmişi feodal ilişkilerle yoğrulmayıp da modern dünyada (de facto) varlık sahibi olmayı başarmış yegâne ülke Türkiye’dir. Bu ülke kapitalist gelişmenin gerçekleştiği ülke ve bölgelerle hem-hudut olmakla birlikte kendine mahsus bir iktisadi işleyişi son ana (kapitalizmin küreselleşme adını verdiği aşamasına) kadar korumuştur.
Türkiye diğer bütün “Batılı-olmayan” ülkelerden gerek kolonyalizme konu olmayışı bakımından ve gerekse “Batı” akıl düzeninin yeniden şekil verme çabaları karşısında tarihî konumundan devşirdiği bağışıklıkla hareket etmesi bakımından ayrılır. Olayların son dört yüz sene süresince akışı insanlığı iki insan tipinin karşı karşıya geldiği bir noktaya sürüklemiştir. Birinci tipe Amerikalı veya Amerikan tipi diyoruz. İkinci tipin adı ise Türk. Dünyanın neresinde olurlarsa olsunlar insanların hepsi bu iki tipten birinin çemberi içinde yer almak mecburiyetindedir. Kapitalizm dünyayı Amerikan standartlarına uygun şekle sokmuştur. Tersi de doğrudur: Amerikalı deyince kapitalist millete mensup bireyi anlarız. Amerikanlık ve kapitalistlik öylesine kaynaşmıştır ki dünyanın her bucağında insanlar Amerikan’ca konuşmasa ve ABD ile vatandaşlık ilişkisi içinde olmasa bile Amerikalı sayılacak özellikler taşır. Buna mukabil Türklüğün yerini fark edebilmek için anti-kapitalist bir zihniyetin ufkunu kolaçan etmemiz gerekiyor. Eğer bu gezi sırasında tökezlemez de başlangıç noktamıza kavuşabilirsek irfanıyla zenginleşeceğimiz şey oluşumunu Dünya Sistemi’nin içinde gerçekleştirmemiş bulunan bir Türkiye’nin mahsulü sayılmakla iftihar eden ve en bariz vasfı Müslümanlık olan Türklüktür.
Amerikanlaşmanın eninde sonunda Türkleşmeyle bir zıtlık yaratacağı gerçeğinin farkına varmak kâhin olmayı gerektirmiyordu. Gereken şey yalnızca vatan sevgisi ve haysiyetten ibaretti. Bu ikisinin, yani vatan sevgisi ve haysiyetin, “harc-ı âlem” veya “torbada keklik” olduğunu sananlar yanılırlar. Vatan sevgisi ancak zahmeti çekilen bir özümlemeyle ve engellere karşı verilen bir uğraş sonunda sahip olunabilen bir duygudur. Hiç kimse “Ben vatanımı seviyorum” deyip işin içinden çıkamaz. Tam tersine, bir insan “Ben vatanımı seviyorum’ sözünü sarf eder etmez bir işin içine girer, başına bir iş alır ve kimilerinin başına bir iş açar. Sahtekâr bir kimsenin de “Ben vatanımı seviyorum” demesi mümkündür ve umumiyetle bu sözü sahtekârlar güruhu söyler. Hâlbuki sürüyle sürüklenme sırasında vatan sevgisinden bahis açmanın kıymeti harbisi yoktur. Âlemle gelen düğün-bayram sırasında “Ben vatanımı seviyorum” sözünü sürülükten kurtulup millet vasfı kazanmış olanların hususiyetle ağızlarına yakıştırmaları şarttır. Haysiyeti önce edinmek ve o zamandan sonra da muhafaza etmek ise başlı başına bir titizliğin ürünüdür.
Vatan sevgisi nasıl özümlenebilir (temessül edilebilir)? Vatan sevgisi hayvanî bir mahiyet arz edebilir, vatan sevgisi beşerî bir keyfiyete dayalı olabilir veya vatan sevgisi insanî bir durumdan doğup yankılanabilir. İnsanın vatanı doğduğu yer değil doyduğu yerdir diyenlerin vatan sevgilerinin hayvanî mahiyette olduğundan şüphe etmeye mahal yoktur. Hayvanî duygunuzla tatmin olmayı ve bir vatana sahip olmayı aynı kompartımana sığdırabilirsiniz. Duygularınız beşerî katmana yükselmişse vatan sevginize sebep olan kabı sizi hal-i hazırda tatmin eden araçlar değil, yetişme sürecinde alınan etkiler doldurur. Beşerî vatan sevgisi “bireyleşme” ne kadar büyükse, o kadar büyüktür. Vatan sevgisinin insanî bir durumdan doğabilmesi için üstün bir insan modelinin, o vatanı sahiplenebilecek derecede üstün bir insan modelinin tasarlanması gereklidir.
Dünyadaki ve bilhassa Avrupa’daki milletler (Avrupa deyince işin içine kolonilerini de katmamız lâzım) milletlik vasıflarını modernleşmenin bir ürünü olmaları sebebiyle az veya çok kapitalist düzenin değirmenine su taşıdıkları kadar kazanabilmişlerdir. Böyle olduğu içindir ki kapitalizm, Türk milleti hariç, bütün milletleri çarkları arasında öğütmüş, bünyesine sindirmiştir. Milâdın yirmi birinci yüzyılında dünyanın şirketler devletine karşı ‘ilk millet’’ haline gelme imkânına sadece Türkler sahiptir. Aynı anda bir geçmişten, bir halden ve bir gelecekten bahsediyoruz. Türkler ne kadar Türkiye’nin yaptığı bir millet ise Türkiye de o kadar Türklerin hayat verdiği bir ülkedir. Bu cümleyi okur okumaz içinden “öyleyse de olmaz olsun” diye geçireceklerin varlığından haberdarım. Türklerin varoluş cehti itibariyle mühimmat ve teçhizat bakımından hangi eksikliklerle malûl olduklarını biliyorum. Türkiye’nin de güllük gülistanlık bir yer olmadığını herkes biliyor. Bunları bilmek insanı bazı yükümlülüklerle karşı karşıya bırakacak veya hiç yadırganmayan düşük bir ahlâkın “bana dokunmayan yılan bin yaşasın” ahlâkının gereğini yerine getirme rahatlığına kavuşturacak.
Amerikanlaşmayı kabullenenler ve Türkleşmeyi göze alanlar... Bu iki unsurdan hangisinin galebe çalacağını bir tahmin konusu yapma taraflısı değilim. Vatanın ne olduğu hususunda zihinlerde oluşan sarahat her şeyi belirleyecek. Hem Amerikanlaşmayı kabullenenler ve hem de Türkleşmeyi göze alanlar kendilerine bazı sorular soracak ve kendi sorularını kendileri cevaplandıracaklardır. Millet vatana ne verdi? Vatan millete ne verdi? Millet vatandan ne aldı? Vatan milletten ne aldı? Türklük Türkiye’ye ne verdi? Türklük Türkiye’den ne aldı? Türkiye Türklüğe ne verdi? Türkiye Türklükten ne aldı? Amerikanlık Amerika’ya ne verdi? Amerikanlık Amerika’dan ne aldı? Amerika Amerikanlığa ne verdi? Amerika Amerikanlıktan ne aldı? Bu soruları ciddiye alıp almamakla kaç kıratlık insan olduğunuzu ölçme imkânına kavuşabilirsiniz. Bu soruları ciddiye almak zihninizin sizi yere sermek isteyenler tarafından biçimlendirilmesine de bir sınır çekmek anlamına gelecektir.
Bu mektubun başına biri Türkiye’den, diğeri Amerika’dan iki tekerleme koyuşum meselenin boyutları hakkında bir fikir vermek içindir. Türklerin elifbası artık yok. Amerikanların da tükürük hokkası (cuspidor) yok. Artık ne Türk çocukları falakaya giriyor, ne de Amerikalı yetişkinler tütün çiğniyor. Dikkatlerimizi iki milletin nereden geldiklerine, nerede durduklarına, nereye yöneldiklerine çevirdiğimiz zaman da, çevirmediğimiz zaman da mutlaka bu ikisinden biri kazançlı çıkacak. Kimin hayvan, kimin beşer, kimin insan mevkiine talip olduğu neye dikkat edildiğiyle anlaşılacak.
İsmet ÖZEL
Cuma Mektupları – 7’den.
Dinimiz, Dilimiz, Milliyetimiz, Sevgimiz ve Nefretimiz Yazımızda Tecessüm Etmiştir
Türk Lirası’nın Yeni Simgesi Denilen Şey Haç
Efradını Cami Ağyarını Mâni
Türk Türkiye’yi, Türkiye Türk’ü Yaptı
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helal
Biz Küfrü Tesirsiz Bırakmak İçin Tarihe Kahraman Olarak Girdik
Nasıl Mü’minlerin Emiri Olursa, Irkı da Olur
Nazlı Hilal
Hanyasız Konya’ya Konya Demeyenlerdeniz
Latin Hurufatı ile Yazılı Sancak Olsa Altında Kim Toplanır?
Türk Bayrağı ve Sancak-ı Şerif
Felaha Ermenin İlk Şartı İstiklâl
"Doğrudan Doğruya Gönderme Mekke Kalesi’ne"
Son Ocak, Sönmez Ocak, Bizim Ancak
Al Sancağın Sönmeyişini Tüten En Son Ocağın Varlığı Açıklar
Ocağın Tütmesi Ne Demek?
"İstiklâl Marşı metni neyi hak ettiğimizi bize öğretir."
“İstiklâl Marşı Şehitler ile Şehit Oğulları Arasında Bir Mukabeledir, Bir Konuşmadır”
“İstiklâl Marşı Sevr Mağarasında Allah Rasûlü’nün Hz. Ebubekir’e Hitap Ettiği Gibi Başlar: Korkma!”
“Bila Merci Hakim ve Âmir Olma”
İstiklâl, Arap Dilinin Kurallarına Göre Türkler Tarafından Türetilmiş Bir Kelimedir
İstiklâl Marşı “Kahraman Ordumuza” İthaf Edilmiştir
Bizim Asıl İstiklâl Marşı’mız Tekbir ve Salavat’tır
Bugünkü Mevcut Resmî Besteyle İstiklâl Marşı Okumak, İstiklâl Marşı’na Düşmanlıktır
"Şimdi, şu mayınların temizlenmesi meselesini düşünün: Güney sınırımızdan mayınlar temizlenecekmiş."
"İstiklâl Marşı’nın nasıl söyleneceğini bilmiyoruz."
İstiklâl Marşı’nı Defalarca Değiştirmek İstediler
“TEK DİL OLMADAN TEK MİLLET, TEK DEVLET, TEK VATAN, TEK BAYRAK OLMAZ”
İstiklâl Marşı’na İlk İtiraz
"İstiklâl Marşı’nı Raftan İndireceğiz"
"Canavarın Kolunu Sakarya’da Kestik"
"İstiklâl Marşı’nın aleyhine bir yönetim tarzı uygulamaya kondu."
"İstiklâl Marşı, Türk milletinin tarih sahnesindeki mevcudiyeti hususunda ısrar edişinin belgesidir."
Kur’an-ı Kerim’in Nazil Olmasının İnsanlık Bakımından Önemi Nedir?
İstiklâl Marşı'nı Türk Milleti Yazdı
"Doğan ay hilaldir, batan aya hilal denmez."
İstiklâl Marşı İle Asrın İdrâki
“Korkma” Lafzıyla Başlayan İstiklâl Marşı 1930 Yılından Beri Türklere Korkmalarını Telkin Eden Bir Beste İle Okunuyor
“İstiklâl Marşı’nın Bu Milletin Millî Marşı Olduğu İlk Defa 1982 Anayasası’nda Zikrediliyor”
İstiklâl Marşımızın Kabul Edildiği Meclis’in Başına Neler Geldiği Kimin Umurunda?
“Birinci Meclis, İstiklâl Harbi’ni Komuta Eden, İstiklâl Marşı’nı Kabul Eden Meclistir. İkinci Meclis ise Lozan’ı Kabul Eden Meclistir.”
İstiklâl Marşı Kanundur
SINIF BİLİNCİ - YAZ
İstiklâl Marşı Cephede Okunmak Üzere Yazılmıştır
İstiklâl Marşı, İstiklâl Harbi’nden Önce ve Onun Kazanılması İçin Yazıldı.
Bizim Anadilimiz Hatice Anamızın, Ayşe Anamızın, Fatıma Anamızın Dilidir
İstiklâl Marşı İlk Defa Kastamonu’da Nasrullah Camii’nde Okundu
İstiklâl Marşı Latin Hurufatıyla Kaleme Alınmadı.
BAŞINI ÖRTEN KIZLAR FELSEFE BİLMELİDİR
BİZ NEDEN ORUÇ TUTUYORUZ?
ORTADOĞU'DAKİ BÜTÜN KARIŞIKLIKLAR İSRAİL'İN SIHHATİNE HİZMET EDİYOR
TÜRK MİLLETİNİN ÖNÜNE BİR TEK HEDEF BİLE KONMAMIŞTIR
ÜÇ CARİ BELA
SERMAYE HAZRETLERİNİN NAZİK MÜSAADELERİYLE
Amerikalıların başından beri uyguladıkları şey.
BİZE BİR CUMHURBAŞKANI GEREKİYOR MU?
RAMAZAN AYI MÜSLÜMANA ORUCUN FARZ OLDUĞUNU HATIRLAMAKSIZIN VE HATIRLATMAKSIZIN GEÇİYOR
EBCED HEVVEZ HUTTİ KELEMEN
TOPARLANIN, GİDİYORUZ!
Kür Tale Viame Leka Dın
"Türkiyelilik" Tabirine Ne Denilmişti?
1965'ten Sonra Başka Bir Sürecin Başlatıldığına Dikkat Bile Etmedik
ÖNSÖZÜMÜZ “ÖNCE VATAN”
İSLÂM DIŞI İSLÂMCILIK
İSTİKLÂL MARŞI'NDAN ANAYASA ÇIKAR!
Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ.
TARİH HİCRETLE BAŞLAR
Sivas Göklerinde Sırp Tayyareleri Uçacak Mı?
İRTİCA ELDEN GİDİYOR
LA İLÂHE’NİN LA’SI
YİĞİDİN HAKKINI YEMEK İÇİN
Bugün Pazar Gâvurlar Azar
KOKAKOLANİZASYONUN İMDADINA YETİŞEN LÖPENİZASYON
Laik Değilim Çünkü Müşrik Değilim
Kıskıvrak Huzur
Türkiye'de Anayasa Meselesi
İstiklâl Marşı ile Asrın İdrâki
Önce Millet Olduğumuzu Ortaya Koyalım
Bir İdeoloji Olarak İstiklâl Marşı
Valery Önce Taharet Almayı Öğrensin
Birinci Sene-i Devriye Toplantısı
Kâfirlerden Kaçırılmış Metin: "İstiklâl Marşı"
Saymayan Sayılmaz 1
İlk Basın Toplantımız
Hangi Ümidin Taşındığı İstiklâl Marşı'ndan Öğrenilebilir
Anasayfa
Dernek Hakkında
İstiklâl Marşımız
Forum
Arşiv
Üyelik
İletişim
© 2011 İstiklâl Marşı Derneği - Her hakkı mahfuzdur.
Kültür Mah. Meşrutiyet Cad. No:42/4 Yenişehir - Çankaya - Ankara
Omni Reklam